یک کنشکر اجتماعی همگرایی ملی در بزنگاه‌های تاریخی؛ فراخوانی به عقلانیت، خویشتن‌داری و دیپلماسی فعال را یک ضرورت معرفی کرد‌.

سید محمد امین جعفری، نویسنده و فعال اجتماعی در این یادداشت اجتماعی می‌گوید:

در روزگاری که تندباد تحولات منطقه‌ای و بین‌المللی، بر ساحت حیات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی کشور سایه افکنده است، نمی‌توان بی‌تفاوت از کنار نشانه‌هایی گذشت که همه‌گی از عزم قدرت‌های متخاصم برای تضعیف اراده‌ی ملّی و برهم زدن ثبات راهبردی کشور حکایت دارند.
راهکار اصلی در برابر چنین پروژه‌هایی نه تقابل‌های هیجانی، که ایستادگی خِردمندانه و بازسازی جبهه‌ی عقلانیت ملّی است.

امروز، پیچیدگی اوضاع سیاسی ـ امنیتی منطقه، در کنار طراحی هدفمند رسانه‌ای و اقتصادی از سوی برخی کشورها، با هدف ایجاد اختلال در تصمیم‌سازی‌های کلان جمهوری اسلامی ایران، ما را به نقطه‌ای رسانده که ضرورت بازتعریف نقش نخبگان، نهادهای مدنی، و ظرفیت‌های دیپلماتیک در داخل و خارج کشور بیش از هر زمان احساس می‌شود.

لزوم مشارکت فعال چهره‌های ملی و نهادهای مردمی

در چنین موقعیتی، وظیفه‌ی چهره‌های شاخص، نخبگان، شخصیت‌های ملی، و فعالان حوزه‌های گوناگون ـ از احزاب و تشکل‌ها تا نهادهای فرهنگی، دانشگاهی و مدنی ـ فراتر از بیان دیدگاه‌های شخصی است.
اکنون زمان آن فرا رسیده که هر کس به میزان جایگاه، نفوذ و پایگاه اجتماعی خود، به میدان گفت‌وگو و هم‌فکری ملی وارد شود؛ چه در داخل مرزها و چه در عرصه‌ی بین‌الملل.

احیای کانال‌های ارتباطی با جهان و پرهیز از انزوا

در شرایطی که برخی کشورها، با تشدید تنش‌ها، در پی داغ‌ کردن تنور درگیری‌ها و سوق‌دادن ایران به کنج انزوای دیپلماتیک هستند، حفظ کانال‌های گفت‌وگو با جهان به‌ویژه با قدرت‌های تأثیرگذار نظیر ایالات متحده و اتحادیه اروپا، ضرورتی راهبردی است.
گسستن از این مسیر، نه‌تنها گزینه‌های ما را کاهش می‌دهد، بلکه فضا را برای افراط‌گرایانِ بی‌میل به صلح در آن‌سوی مرزها مهیا می‌سازد.

دیپلماسی عمومی و فرهنگی؛ مأموریتی بر دوش سفرا و فرهیختگان

سفرا، نمایندگی‌های فرهنگی، اتاق‌های فکر ایرانی خارج از کشور، و شخصیت‌های اثرگذار در عرصه‌ی رسانه و دانشگاه، می‌توانند با گفت‌وگوی هدفمند، بازسازی تصویر ایران در جهان را تسهیل کرده و از سوءبرداشت‌های راهبردی بکاهند.
نباید اجازه داد روایت ایران‌ستیزانه‌ی برخی جریان‌های افراطی، به گفتمان غالب تبدیل شود.

تقویت سرمایه‌ی روانی جامعه و کنترل اضطراب عمومی

در جبهه‌ی داخلی نیز، حفظ انسجام روانی جامعه و تقویت سرمایه‌ی امید، مسئولیتی است که بر دوش همگان سنگینی می‌کند.
باید از گسترش رفتارهای اضطرابی مانند هجوم به بازار، ولع در خریدهای غیرضرور، و بازنشر شایعات بی‌پایه جلوگیری کرد.
اطمینان‌بخشی به مردم، با زبان شفاف و مبتنی بر واقعیات، می‌تواند به کاهش التهابات اجتماعی و تقویت سرمایه‌ی اعتماد عمومی بینجامد.

بازسازی گفتمان ملی حول محور عقلانیت، وحدت و آینده‌نگری

در نهایت، برای عبور موفق از این مقطع حساس، نیازمند بازسازی یک گفتمان ملی مبتنی بر عقلانیت، وحدت، و آینده‌نگری هستیم؛ گفتمانی که نه اسیر هیجان می‌شود، نه دچار انفعال، بلکه با اتکا بر گذشته‌ی پرصلابت ایران و سرمایه‌های انسانی و فرهنگی امروز، آینده‌ای عزتمند را رقم می‌زند.

این چند جمله را همه ی ایرانیان بخوانند:

اکنون بیش از هر زمان دیگر، خردِ جمعی، آرامش اجتماعی، و دیپلماسی فعال، سه رکن عبور موفق از بحران‌های چندوجهی کنونی‌اند.
همه‌ی ما، از هر جایگاه و با هر تریبونی که در اختیار داریم، می‌توانیم نقشی ایفا کنیم. زمان آن است که با صدایی واحد، در دفاع از صلح، منافع ملّی و عزت مردم، سخن بگوییم و عمل کنیم.

/پایان متن/