امروزه نگهداری از حیوانات خانگی به‌ویژه سگ‌ها، در میان بخشی از جامعه، به‌عنوان سبکی از زندگی و نشانه‌ای از دلبستگی عاطفی به موجودات زنده رواج یافته است. در عین حال، این پدیده اجتماعی با پرسش‌ها و نگرانی‌هایی نیز همراه شده، به‌ویژه زمانی که مرز میان حق فردی و حقوق عمومی مخدوش می‌شود.

گزارش ویژه سرویس اجتماعی عصر کار؛ سعید زحمت‌کشان: یکی از جدی‌ترین چالش‌ها در این زمینه، نقض بهداشت عمومی در اثر سگ‌گردانی در معابر عمومی، پارک‌ها و فضاهای مشترک شهری است. حضور آزادانه سگ‌ها در اماکنی که کودکان بازی می‌کنند، سالمندان قدم می‌زنند یا مردم به قصد آرامش و تفریح مراجعه می‌کنند، در مواردی موجب انتقال بیماری، ایجاد آلودگی‌های محیطی، ترس یا مزاحمت برای سایر شهروندان می‌شود.

هرچند صاحبان سگ‌ها حق دارند از حیوان خانگی خود نگهداری کنند، اما این حق، در صورتی مشروع و قابل احترام است که با رعایت دقیق اصول بهداشتی، اخلاقی و قانونی همراه باشد. رها کردن حیوان در فضای عمومی، بدون قلاده، بدون مراقبت از مدفوع و بدون رعایت حد و مرز حضور، شکلی از بی‌تفاوتی نسبت به سلامت و آرامش دیگران است.

نکته مهم‌تر آن‌که در کشور ما، برخلاف بسیاری از کشورهای دارای زیرساخت‌های مناسب نگهداری از حیوانات، پارک مخصوص سگ، محل مشخص دفع مدفوع حیوانات و فرهنگ‌سازی فراگیر برای رفتار مسئولانه هنوز به طور کامل شکل نگرفته است. در نتیجه، بسیاری از پیامدهای منفی سگ‌گردانی متوجه عموم جامعه می‌شود.

در شرایطی که سلامت عمومی، پاکیزگی شهر و امنیت روانی شهروندان نیازمند توجه بیشتر است، انتظار می‌رود نهادهای شهری، رسانه‌ها و صاحبان حیوانات خانگی، با احساس مسئولیت اجتماعی بیشتر نسبت به رعایت حقوق متقابل انسان و حیوان اقدام کنند.

فرهنگ نگهداری از حیوانات، نشانه‌ای از توسعه فرهنگی است، اما تنها زمانی که با آگاهی، مسئولیت‌پذیری و احترام به فضای جمعی همراه باشد.

این گزارش در حالی منتشر می‌شود که هفته‌های اخیر و چند روز پیش در برخی شهرهای ایران از جمله شیراز از ورود سگ به اماکن عمومی اعلام ممنوعیت شده است که برخی کاربران در حمایت و یا در واکنش به این تصمیم اظهارنظر متفاوتی دارند که برآیند آن می‌تواند زمینه‌ساز تدوین قانون کارآمد در مجلس باشد.

/پایان متن/