دسترسی ها

گزارش عصر کار از مشکلاتی نظیر: معیشت و بیکاری، بحران آب، گرانی مسکن و بازار رهاشده رهن و اجاره، حاشیه‌نشینی، جاده‌های ناایمن و افزایش تصادفات، چراغ خاموش تولید در صنایع نام‌آور و پیشرو، رنج صنایع تبدیلی و تکمیلی در بخش کشاورزی، کمبود دارو و تخت بیمارستانی، وعده‌های بی‌سرانجام در حوزه عشایر، ضعف گردشگری و مدیران ناکارآمد و …

در متن کامل این یادداشت آمده است:

آقای رییس جمهور اینجا فارس است؛ صدای ما را از شهر شهید «دوران» ها و شهید «سپاسی» ها می شنوید. ما در طول این سال ها «صیاد شیرازی» ها و شهید «اسکندری» ها از دست داده ایم. ما پرفسور «خدادوست» ها و دکتر «نمازی» ها داشته ایم و هنوز چشممان به مشاهیر دیارمان، روشن است.

اگر از پایتخت آمده اید که آب بر آتش مشکلات و مصائب ما بریزید، لطفا از مدیران و مسئولانمان بپرسید که برای آسیب های اجتماعی استان چه کرده اند. از معیشت مردم بپرسید و بررسی کنید که اینجا مردم چگونه بر زخم هایشان مرهم می گذارند و با درد معیشت چگونه تا می کنند!

از آنها بپرسید کدام واحدهای صنعتی سالهاست به کما رفته و چه تعداد کارگر بیکار شده اند. حال و هوای صنعت و اشتغال را جویا شوید و آمار کارخانه هایی که روزی غول تولید لوازم خانگی در کشور بودند و حالا نشانی از آنها نیست را بگیرید. نام و نشان ما به صنایع نام آور و پیشرو گره خورده بود اما این روزها چراغ تولید در بسیاری از کارخانه های ورشکسته ما خاموش است.

آقای رییسی، مشکلات تلنبار شده در بنگاه های اقتصادی، واحدهای صنعتی نیمه راکد و کم سو شدن چراغ تحقیق و توسعه در کارخانجات، کارگران ما را از پای درآورده است! بدون اکتفا به آمار اشتغال، کف جامعه را ببینید که جوانان تحصیل کرده جویای شغل، چگونه راننده تاکسی های اینترنتی شده اند و نبوغ و کارایی آنها هرز رفته است.

آقای رییس جمهور! هر چند استان فارس قطب کشاورزی است اما از بحران آب، کم آبی و کاهش کیفیت آب رنج می برد. نوسانات قیمت محصولات کشاورزی، عدم تعادل بین عرضه و تقاضا در بازار، نیاز به شکل‌گیری زنجیره تولید و نبود قرارداد خرید بین کشاورزان و کارخانه‌ها، برخی مشکلاتی است که به جان کشاورزی و کشاورزان ما افتاده است.

در حوزه مسکن نیز دردها و ناگفته هایمان بسیار است. گرانی مسکن و اجاره های کمرشکن، امان مردم را بریده و کارگرانی که در کلانشهر شیراز زندگی می کنند باید دو سوم حقوق ماهانه خود را روانه جیب صاحبخانه ها کنند. بر بازار رهن و اجاره هیچ کنترلی نیست و این بازار به حال خود رها شده و از چشم ناظران و مسئولان، دور مانده است.

آقای رییسی! حالا که قدم رنجه کرده اید و این همه راه آمده اید لطفا از مسئولان استان بپرسید که برای تحکیم خانواده و پیشگیری از جدایی زوج ها چه کرده اند که سال گذشته ١١ هزار طلاق توسط دفاتر رسمی فارس به ثبت رسیده است. لطفا در این سفر از آسیب های اجتماعی، آمار کودکان کار، حاشیه نشینی، جاده های ناایمن و تصادفات نیز غافل نشوید. مسئولان ما را به چالش بکشید که چرا کمربندی شیراز، دایره مرگ و قتلگاه بی متولی است! بپرسید چرا مرگ در جاده های ناایمن فارس پرسه می زند و ایمن سازی ۵۵ نقطه حادثه خیز، لنگ اعتبارات است. برای راه های ما نسخه درست و درمان بپیچید.

شما بگویید ما با داراب، کازرون، فسا، فیروزآباد و زرین دشتی که با تنش آبی مواجه هستند، چه کنیم؟! ما با چالش ۱۹ ساله کم آبی در شهر ۱۵ هزار نفری «بیرم» چه کنیم؟!

لطفا برای جمعیت ۱۲هزار نفری زنان سرپرست خانوار استان فارس که در چنبره دردها و مصیبت ها گرفتار شده اند کاری کنید. توانمندسازی بانوانی که نان آوران خانه یشان هستند به حاشیه رفته و تلاش برای افزایش مهارت‌های زندگی و اجتماعی، فرزندپروری، خودمراقبتی و ایجاد اشتغال ثابت برای آنها، راه نرفته و دین ادا نشده ای است که همت بلند شما، گره گشای گره های زندگی آنهاست.

آقای رییس جمهور لطفا نسخه مدیران ناکارامد را هم بپیچید؛ نسخه مدیرانی که سرمایه های اجتماعی استان را هرز می دهند و اگرچه بیت المال را میل نمی کنند اما با حیف کردن آن، تیشه به ریشه امید مردم می زنند. لطفا بساط مدیران ناکارامد را در فارس جمع کنید تا امیدآفرینی در استان، رنگ تازه ای به خود بگیرد و حال و هوای مردم عوض شود.

گوشه چشمی هم به معیشت کارگران و جمعیت چندین هزار نفری بازنشستگان فارس داشته باشید؛ به کسانی که حقوق ناچیزشان تا نیمه های ماه، قد نمی دهد و آنها چاره ای ندارند جز آنکه با موی سپید و زانوهای سست، در این سن و سال، دل به کار بدهند تا درد معیشت به سفره هایشان کمتر چنگ بیندازد.

آقای رییسی! گردشگری ما نیمه جان است و سالهاست اندر خم یک کوچه مانده ایم. ما در گردشگری، همه چیز داریم و هیچ نداریم.

مهمتر از همه اینکه مشکلات و وعده های بی سرانجام نیز از زندگی عشایری فارس کوچ نمی کند. دغدغه جدی عشایر، تأمین علوفه و خوراک مورد نیاز دام هایشان است. ایل راه ها از بین رفته و جمعیت عشایری در فروش محصولاتشان با مشکل و محدودیت مواجه هستند و از آب آشامیدنی، بهداشت، درمان، آموزش، بیمه و تسهیلات بانکی محروم مانده اند.

جامعه معلول فارس، سهمی از مناسب سازی شهری و امکانات رفاهی و ورزشی ندارند و ترافیک، تراژدی تلخی است که در مرکز استان، تمامی ندارد.

آقای رییس جمهور! ما از درد کمبود ۳ هزار تخت بیمارستانی به خود می پیچیم. ما با دیدن جوانان بیکار، فرهنگ از قافله عقب مانده و جوانانی که هنرمند هستند اما از امکانات، سهمی ندارند دلمان گرفته است. ما می خواهیم فارس بر قله باشد اما گره بسیاری از مشکلات ما در مرکز استان، باز نمی شود و برای حل آن باید در راهروهای بهارستان بدویم و دامن نمایندگان را بگیریم. لطفا راه را برای مردمان دیار سعدی و حافظ هموار کنید.

اینجا مهد خیران و نیک اندیشانی است که تا توانسته اند بارها از دوش ما برداشته اند. اما شما شانه های ما را سبک تر کنید و بر زخم راه های ناایمن، بیکاری، صنعت، حوزه کشاورزی، خانواده، فرهنگ، معیشت و دردهای ناگفته ما مرهم بگذارید.

/پایان متن/