دسترسی ها

به گزارش اختصاصی عصر کار؛ در اینکه استاندار فارس و اعضای شورای تامین استان در نگاه نخست اقدامی در راستای صیانت از جان و مال و سلامت مردم داشته و به نوعی در این زمینه یکصدا و برابر با خواست و مطالبه تعدادی از مردم و مطالبه گران اجتماعی چنین تصمیمی را گرفته اند قابل قدردانی است اما در نگاه بعد باید این نکته را گفت و پرسید که آیا به پیامدهای مثبت و بویژه به آثار منفی بعد از این تصمیم هم فکری شده است؟

بافت تاریخی شیراز از افاغنه هم که خالی شود مسائل بعد از آن را نباید از نظر دور داشت.یکی از جمله چالشهای تخلیه بافت از افاغنه، سرقتها و فساد هایی خواهد بود که به دنبال خالی شدن بافت از سکنه ایرانی و افغانی و…در خانه‌های خالی و بویژه در منازل تاریخی و بافت با ارزش شیراز اتفاق خواهد افتاد.

باید تدبیری اندیشید تا بعد از رفتن افاغنه از بافت تاریخی شیراز،نگذاشت این منازل و اماکن،کاملا از سکنه خالی شده و به محلی برای جولان دادن بیشتر معتادان و خرده فروشان مواد مخدر و اشرار و اراذل و اوباش محلی تبدیل شود.

پس نباید فقط صورت مساله را پاک کرد و به صرف اینکه افاغنه از بافت رانده شوند همه مصائب و مشکلات این مجموعه را حل و فصل شده دانست.

باید به مسائل و عواقب بعد از کوچ دادن افاغنه از مجموعه بافت تاریخی هم دقت و نظر کافی داشت و تدبیر و آینده‌نگریها در این زمینه را چاشنی اینگونه تصمیمات نمود.

در بخشی از نامه جمعی از دانشجویان دانشگاه شیراز و مطالبه گران فرهنگی شهرِ راز به استاندار فارس هم آمده است:” از تصمیمات احساسی و امور عجولانه درباره خروج افاغنه که به تشدید اختلافات قومیتی و مذهبی می انجامد باید پرهیز کرد.”

در هر حال مهم این است که  بعد از رانده شدن افاغنه از بافت تاریخی شیراز قرار است چه اقدام مهم و اساسی در راستای کمک به مردم و احیای بافت تاریخی شیراز انجام شود؟

چنین تصمیمات به نفع مردم و فعالان گردشگری ساکن و شاغل در این مجموعه تاریخی، فرهنگی ۳۶۰ هکتاری است یا به ضرر آنان؟

آیا پیش بینی مکان اسکان افاغنه رانده شده از بافت تاربخی انجام شده یا قرار است معضلات وجود افاغنه زیاده از حد و غیر مجاز در شیراز و در استان فارس همچنان تداوم یابد و در جای دیگری از شیراز خود را نشان دهد؟

پاسخ به این پرسش مهم حق مردمی است که روزانه از بافت بازدید و یا در آن در رفت و آمدند.مردم باید بدانند آیا با رفتن افاغنه از این بخش از شهر مشکل خانه های فساد و منقل خانه ها،مشکلات وجود خرده فروشان مواد مخدر،سارقین و مزاحمین و معضل معتادان ولگرد و متجاهر در کوچه پس کوچه ها و محلات قدیمی بافت تاریخی و مرکزی شهر شیراز برطرف میگردد؟یا همچنان به حال خود رها شده و اتفاق خاص و چندانی از اینگونه تصمیمات آنی مسئولان عاید عموم شهر و به طور خاص عاید مردمان مظلوم و محروم ساکن در بافت تاریخی شیراز نمیگردد؟

بنده خود از اول مخالفان وجود اتباع خارجی در اطراف مجموعه های تاریخی و فرهنگی شیراز بوده و هستم و حضور و وجود بی حساب و کتابشان در بافت تاریخی و نزدیکی اماکن فرهنگی و دینی شهر و… را بنا به دلایلی برای آینده فرهنگی و اجتماعی مردم شیراز مناسب ندانسته و نمیدانم اما با این حال اعتقاد دارم هر گونه اقدامات مسئولان بایستی برابر با قوانین نظام اسلامی و شرع مقدس بوده و مانع از تشدید اختلافهای قومیتی و نارضایتیهای عمومی گردد و گذشته از آن به تهیه خوراکهای مسموم شبکه های خارجی و شایعه پراکنیها از سوی رسانه های مخالف با کشور مان نینجامد.

همچنین حتما در چنین تصمیمات و مصوبه ها که به مدیریت شهری و مسائل اجتماعی مرتبط میگردد پیوستهای لازم فرهنگی و بازخوردهای مثبت و منفی ناشی از چنین مصوبه ها لحاظ گردد تا شاهد کمترین تبعات ملی و بین المللی علیه کشورمان باشیم آنهم در این شرایط که در داخل و خارج از مرزها عده ای میخواهند با دخالت در امور داخلی ایران از کوچکتر ین مشکلات موجود خرده بگیرند و از کاه،کوهی بسازند و هر دفعه با بروز اتفاقی نو و تصمیمی تازه به دنبال بحران آفرینی علیه مردم و کشورمان باشند.

/پایان متن/