کاوش‌های باستان‌شناسی در یک محوطه باز بافت تاریخی‌فرهنگی شیراز که در مسیر توسعه خطوط ریلی قطار شهری قرار گرفته است پس از مدت قابل توجه‌‌ای سکوت خبری به صورت رسمی از سوی مسئولان اعلام شد.

به گزارش پایگاه خبری‌تحلیلی عصر کار، باستان‌شناسی یک علم شناختی از دوران تاریخی است که به روشنگری ابعاد مختلف میراث بر جای مانده فرهنگ‌ها و تمدن‌ها در محدوده‌های جغرافیایی می‌پردازد.

سالیان متمادی با بکارگیری سیستم حمل‌ونقل عمومی مترو به دلیل ضرورت تسهیل در ترددهای شهری به ویژه نقاط مرکزی که بارگاه منور حضرت شاهچراغ (ع) قرار دارد، مطالباتی مبنی بر ارائه این خدمات ریلی با توجه به ترافیک خودرویی هسته مرکزی شهر مطرح می‌شود اما باید دید راهکار مناسب عبور از چالش‌های ترافیکی در چه چیزی می‌توان نتیجه‌گیری کرد.

هر چند در سالیان اخیر تصمیماتی مبنی بر اتصال خطوط ۱ و ۴ گرفته شده است و عملیات اجرایی آن از سال گذشته تا به اکنون رو به پیشرفت است باید پرسید آیا راهکار تسهیل در دسترسی‌ها به منطقه چشم‌نواز تاریخی‌فرهنگی صرفا مترو یا قطار زیرزمینی است یا اینکه زیرساخت‌های حمل‌ونقل مانند تراموا، مونوریل و ساختارهای دیگر هم می‌توان پس از مطالعات و امکان‌سنجی نیز بکارگیری کرد؟!

در هر صورت مداخلات عمرانی در بافت‌های تاریخی‌فرهنگی به ویژه شیراز به عنوان یک پهنه واجد ارزش که وجود لایه‌های مختلف از دوران مختلف قطعی است نیازمند گمانه‌زنی و کاوش‌های باستان‌شناسی بوده که پس تعریف اینگونه پروژه‌ها طبق اصول علمی و تحقیقاتی بایستی از نحوه اجرای بر اساس مفاد قرارداد تا شیوه‌های حفاری و دستیابی به نتایج از بدو شروع تا پایان و حتی مطالعات تکمیلی به صورت شفاف به عموم جامعه اطلاع‌رسانی شود.

البته با شروع نقد رسانه‌ها نسبت به عملکرد مشترک میراث‌فرهنگی، دانشگاه هنر شیراز و شهرداری شیراز در کاوش‌های باستان‌شناسی بافت تاریخی‌فرهنگی شیراز که دلائل قابل توجهی از جمله حضور نامنظم یا عدم حضور ناظر میراث‌فرهنگی و یگان حفاظت مخابره شده است طی یک اقدام رسانه‌ای پس از گذشت ده‌ها روز کاری به صورت محدود و مهندسی محتوایی از سوی اداره‌کل میراث‌فرهنگی فارس مطالبی یک‌سویه در چند روز پیش منتشر شد که قانع‌کننده نیست.

در گزارش‌های بعدی این رسانه به واکاوی راهکارهای پیشنهادی سیستم حمل‌ونقل عمومی در این محدوده برای خدمات‌دهی مطلوب به زائران و گردشگران این منطقه شهری پرداخته خواهد شد تا خطر مهندسی و همچنین تحمیل هزینه‌های قابل توجه از بیخ بافت تاریخی‌فرهنگی شیراز و شهروندان این کلان‌شهر برداشته شود‌.

در پایان انتظار می‌رود جدای از بازنگری مجدد مدیریت شهری برای ادامه این پروژه و جایگزین کردن راهکارهای بهینه دیگر نیز دستگاه‌های اجرایی بالادستی مانند استانداری و فرمانداری که نقش نظارتی و تعیین‌کننده در سیاست‌ها و راهبردهای حمل‌ونقل عمومی شهرها دارند در این رابطه با هدف تامین منافع شهر و صیانت از حقوق شهروندان مداخلات تخصصی لازم را داشته باشند.

/پایان متن/