دسترسی ها

علیرضا شاهرخیان، کنش‌گر اجتماعی و متخصص حوزه اقتصاد در گفت‌وگو با عصر کار با تاکید بر اینکه ظرفیت بازنشستگان کشور می‌تواند در عرصه‌های مختلف مدیریتی زمینه‌ساز تحول و پیشرفت باشد، مطرح کرد: بازنشستگی یک فرآیندی از زندگی اقتصادی اجتماعی است که با پایان آن زمینه شغلی یک فرصت جدید در ادامه برای افراد و جامعه مجدد فراهم می‌شود.
وی با اشاره به وضعیت معیشتی بازنشستگان پس از پایان تعهدات خدمت، ادامه داد: شرایط اقتصادی در هر یک از مناطق مختلف کشور متفاوت است و با توجه به اینکه سن بازنشستگی ۶۰ سال و بالاتر است باید در نظام مدیریتی کشور برای این قشر برنامه‌های مختلف حمایتی داشت.
این فعال اقتصادی در رابطه با وضعیت درآمدی بازنشستگان در منطقه لارستان به ارائه آمار و اطلاعات پرداخت و افزود: به عنوان مثال در لارستان بیش از ۲۹ هزار بازنشسته داریم که تعداد ۷۳۰۰ نفر از بازنشستگان افراد مستمری‌بگیر از بیمه‌ها، ۱۳ هزار نفر دارای درآمد شخصی و ۸۷۰۰ هزار نفر هم جمعیت غیرفعال مسن هستند که متاسفانه هیچ‌گونه درآمدی ندارند!
شاهرخیان با بیان اینکه متأسفانه برخی از این جمعیت بی‌درآمد تنها معدود افرادی هستند که تحت پوشش حمایتی کمیته امداد امام خمینی (ره) قرار دارند، تاکید کرد: با توجه به این مسئله مهم باید سازوکاری اقتصادی در نظر گرفته شود که این افراد از زندگی اقتصادی درخوری بهره مند شوند.
این کنش‌گر اجتماعی در رابطه با میزان دوران زندگی پس از بازنشستگی، گفت: سن امید به زندگی زنان در ایران ۷۹.۵ و برای مردان ۷۵.۵ سال است. لذا هر فرد به طور میانگین، حدود ۱۵ تا ۲۰ سال از مرحله پایانی عمر خود را در بازنشستگی به سر خواهد برد و روشن است که هزینه‌های خاص این دوران نیز به منظور مخارج سلامت، تفریح، میزبانی مهمانان و سایر موارد بر آن‌ها تحمیل خواهد شد.
شاهرخیان به بیان وضعیت رو به افزایش جمعیت سالخوردگی در کشور و ضرورت توجه جدی به این جمعیت آماری، گفت: هر چند در سیاست‌های کلان کشور به موضوع فرزندآوری و جوانی جمعیت تاکید و در قانون هم به آن توجه می‌شود اما توجه به اینکه مردم ایران ۱۰ سال زودتر از سایر کشورهای جهان پیر یا بازنشسته می‌شوند و سن امید به زندگی ایرانیان نیز در حال افزایش است و از طرفی جمعیت متراکمی از میانسالان و جوانان در آینده به جامعه سالمندان می پیوندند؛ لذا ایران به کشوری سالخورده تبدیل خواهد شد. ضمن اینکه نرخ رشد جمعیت نیز کاهش یافته است و باید از همین حالا به فکر طرحی برای روزهای سالخوردگی ایران بود.
این فعال اقتصادی با ارائه راهکارهایی در این زمینه به بیان پیشنهاداتی مبنی بر توانمندسازی بازنشستگان و ارائه طرح‌های حمایتی از سالخوردگان پرداخت و گفت: مطابق آنچه در افکار عمومی بیان می‌شود، بازنشستگان کشور همانند بسیاری از جمعیت آماری و اقشار مختلف روز به روز فقیرتر می‌شوند که به دلیل شرایط سنی بیشتر در معرض آسیب و فشار معیشتی قرار خواهند گرفت؛ بنابراین از نظر اقتصادی، ترجیح بازنشستگان این است که مستمری بازنشستگی و مزایای آن افزایش یابد و بدون شک با طرح‌های اقتصادی مناسب و درآمدزا می‌توان این خواسته بازنشستگان را برآورده ساخت.
وی به ضرورت تصویب قوانینی که تسهیل‌کننده سرمایه‌گذاری‌های صندوق‌های بیمه در کشور اشاره داشت و ادامه داد: تصویب این قانون می‌تواند وضعیت مالی صندوق‌های بیمه را بهبود بخشد و در نتیجه مستمری پرداختی را افزایش دهد لذا حق بیمه پرداختی به صندوق‌ها باید در پروژه‌های سودآور سرمایه‌گذاری شود تا با انجام آن به پایداری درآمد صندوق‌ها کمک گردد. در واقع صندوق‌های بیمه می‌توانند با سرمایه‌گذاری مستقیم در پروژه‌هایی برای اشتغال جوانان، نرخ بیکاری را کاهش دهند و از این طریق درآمدهای صندوق‌های بیمه را افزایش دهند و سرانجام بتوانند حقوق و مزایای بازنشستگان را افزایش دهند.
شاهرخیان در پایان خاطرنشان کرد: با ارائه یک طرح سالمندی بهینه باید به سه مقوله اقتصادی، اجتماعی و سلامت سالمندان به طور کامل پرداخته شود و توانمندسازی آن‌ها در ابعاد فوق مدنظر قرار گیرد. بدون شک با تصمیم‌گیری‌های اقتصادی موثر و کارا و نگاه مثبت قانون‌گذاران می‌توان برنامه‌های توانمندسازی مناسب ارائه داد و از این موضوع به عنوان یک فرصت ملی برای خلق ثروت در راستای منافع عموم بازنشستگان بکارگیری کرد.
/پایان متن/