دسترسی ها

به گزارش پایگاه خبری‌تحلیلی عصر کار با شروع فرآیند انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا در دوره هفتم با توجه به شرایط حاکم بر کشور و جغرافیای محلی باید نگاهی واقع‌بینانه از موضوعات مختلف مورد ارزیابی قرار داد.

انتخاباتی که در هر دوره با سیاست‌های کلان در چارچوب قوانین و مقتضیات زمانی کلید می‌خورد و نتیجه آن پس از شمارش آراء به یک جریان فکری اعم از اصولگرایی ید اصلاح‌طلبی یا افراد مستقل می‌رسد.

هر چند ارزیابی عملکرد شوراها و نقش آن در مدیریت شهری و به طور خاص بر شهرداری‌ها یک فرآیند علمی‌تجربی و می‌تواند با ساختاری دقیق مورد واکاوی و نتیجه‌گیری قرار بگیرد اما حافظه تاریخی و بررسی وضعیت موجود بیانگر نقدهای متعدد و قابل توجه برای بهبود شرایط است.

شوراهایی‌ که نماد مردم‌سالاری دینی معرفی می‌شوند و با هدف تعیین سرنوشت مردم با مشارکت مستقیم خود تشکیل شده است اکنون با چالش مشارکت و در مراحل بعد رقابت و دستیابی به گزینه‌های شایسته برای خدمت در امور شهری و روستایی و همچنین امور مربوط به جامعه عشایری روبروست.

کلان‌شهرها هم که به نوعی دولت محلی محسوب می‌شوند و اداره آن بسیار حائز اهمیت است از این مناسبات در کانون توجهات بسیاری از نهادها و شخصیت‌های ملی قرار دارد و همواره در برنامه‌ریزی جریانات سیاسی به صورت هدفمند تعیین‌تکلیف شده‌اند.

در همین راستا، شیراز به عنوان یک شهر شناخته شده جهانی که یک کلان‌شهر با ظرفیت‌های قابل توجهی که دارد در هر دوره از انتخابات برای رسیدن به کرسی‌های نمایندگی مردم در شورای اسلامی در بین نامزدها رقابت‌ شکل می‌گیرد که باید دید در دوره هفتم که گفته می‌شود شهرداران پیشین از جمله علیرضا پاکفطرت و حیدر اسکندرپور و حتی برخی شخصيت‌های مدیریتی مانند استانداران و نماینده مجلس برای تعیین سرنوشت نهایی این نهاد مردمی نیز چگونه نقش‌آفرین خواهند شد.

رسانه عصر کار در این رابطه با توجه به زمان‌بندی مراحل مختلف انتخابات و شرایط سیاسی اجتماعی به نقد و تحلیل مناسبات پیش‌رو می‌پردازد.

/پایان متن/